ΜΑΡΛΟΝ

O Marlon αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του αμερικανικού
κινηματογράφου, ερωτική φαντασίωση στις μνήμες πολλών -μεγάλων ηλικιακά- αλλά και νεότερων “κοριτσιών” , χαμένη ελπίδα για νεότερους κινηματογραφιστές να συνεργαστούν μαζί του, πρότυπο ηθοποιού για φερέλπιδες συναδέλφους του
και για μένα εξακολουθεί να ανήκει στην -ολόδικη του- κατηγορία, του μοναδικού,
του πρωτοπόρου ηθοποιού, του ιδανικού Stanley Kowalski.
Άπιστος, εγωμανής, ατίθασος, τεμπέλης, αυτοκαταστροφικός στη ζωή του -πέρα από τους ρόλους του- είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που του έχουν προσάψει στη διάρκεια της πολυτάραχης ζωής του.
Ο Marlon όμως πέτυχε- ερήμην του πιθανόν- να δημιουργήσει νέα σχολή στην
Υποκριτική. Την πήγε βήματα πιο πέρα και σε αυτήν τον ακολούθησαν
Ολόκληρες γενιές ,ταλαντούχων και μη, ηθοποιών.
«Δεν θυμάμαι ποτέ να προσπάθησα να γίνω επιτυχημένος. Ήταν ένα γεγονός που απλώς μου συνέβη. Πιστεύω ότι η ιστορία της ζωής μου είναι μια διαρκής αναζήτηση της Αγάπης», είχε δηλώσει σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του.
-«Τι κρίμα που δεν είχα την τύχη να ζήσω στην εποχή του για να τον συναντήσω από κοντά!», ομολόγησα.
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία στο συρτάρι μου με κάνει να ελπίζω στην μετεμψύχωση.:)

Σίγουρα κάτι θα έχει να μου πει παραπάνω…