Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Πίσω απο την βιτρίνα


Στο νησί υπάρχει ένα καφέ-ζαχαροπλαστείο “σύγχρονου τύπου” στο οποίο συχνάζω
με μία φίλη μου συνήθως απογευματινές ώρες.
Μέσα σε αυτό βρίσκεται μια μεγάλη γυάλινη βιτρίνα
με ποικιλία αλμυρών αλλά κυρίως γλυκών εδεσμάτων!
Την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα εντυπωσιάστηκα με την “πολλά υποσχόμενη’’ ποικιλία του σε διάφορα σχήματα και σχέδια με γεύσεις σοκολάτας, φουντουκιού, φράουλας και διαφόρων άλλων που μου δημιούργησαν την επιθυμία να τα δοκιμάσω!
Δεν συνηθίζω να παραγγέλνω γλυκά στις καφετέριες που επισκέπτομαι…
Ένας καφές είναι συνήθως αρκετός για συνοδεία της κουβεντούλας που ακολουθεί.
Αυτή η βιτρίνα όμως ήταν ιδιαίτερα προκλητική στα μάτια μου και έτσι
αποφάσισα να παραγγείλω ένα γλυκό πέρα από τη καθιερωμένη μου παραγγελία.

Ανυπόμονα περίμενα να μου σερβίρει η νεαρή σερβιτόρα το σουφλέ σοκολάτας
που είχα ζητήσει!
Σκέτη Απογοήτευση…..άγευστο... χωρίς τις ιδανικές αναλογίες ζάχαρης και σοκολάτας που χρειάζεται ένα σοκολατένιο σουφλέ για να χαρακτηριστεί εύγεστο….
Δεν χρειάζεται δα να είσαι και γευσιγνώστης για να το αντιληφτείς.
Απλώς το δοκιμάζεις και καταλήγεις στο συμπέρασμα με “οδηγό” την αλάνθαστη
αίσθηση της γεύσης.Της δικής σου γεύσης .Της δικής μου εν προκειμένω.
Αυτό που σκέφτηκα αρχικά ήταν ότι αυτό το γλυκό ήταν μια ατυχής επιλογή.
“Την επόμενη φορά θα πάρω κάτι άλλο” είπα στην φίλη μου και εκείνη συμφώνησε.

Όταν επισκέφτηκα ξανά το καφέ-ζαχαροπλαστείο ζήτησα να μου φέρουν ένα άλλο γλυκό ελπίζοντας ότι αυτό θα είναι καλύτερο!
Φευ! Αυτό που έφαγα ήταν ακόμα πιο άγευστο από αυτό που είχα παραγγειλει την πρώτη φορά!
- «Μα πως είναι δυνατόν να φαίνονται τόσο νόστιμα και εύγευστα και να μην είναι? Μας κοροϊδεύουν κανονικά» είπα με θυμό. Αισθάνθηκα ότι με εξαπάτησαν!
Οι καλοί μου τρόποι όμως δεν επέτρεψαν να παραπονεθώ στο κατάστημα για την ποιότητα τους οπότε δεν είχα παρά την επιλογή να σιωπήσω και να αποφασίσω να μην δοκιμάσω ξανά γλυκό από αυτό το κατάστημα.

Λίγο αργότερα γυρίζοντας στο σπίτι με τα πόδια και με ένα ''κομμάτι'' θυμό στο μυαλό μου σκεφτόμουν πώς ορισμένοι έρωτες -άνθρωποι στη ζωή του καθενός-
έμοιαζαν τόσο πολύ με αυτά τα γλυκά.
Και ήταν ο κανόνας…
Έρωτες πολλά υποσχόμενοι ,λαμπεροί, νόστιμοι ,φαινομενικά ιδανικοί, «περιτυλίγματα συναισθηματικού τύπου» πολύ συχνά καταλήγουν σαν τα περίτεχνα περιτυλίγματα της βιτρίνας της συγκεκριμένης καφετέριας όπου στο τέλος
σε αφήνουν με μία πικρή γεύση απογοήτευσης στο στόμα, στο σώμα,στην αποτυχημένη σου επιλογή.
Έρωτες που σε ενθουσιάζουν με την πρώτη ματιά ,την πρώτη επαφή,
τις πρώτες κουβέντες αλλά μέχρι να συνειδητοποιήσεις την λάθος σου επιλογή
την έχεις πατήσει ήδη.
Εσύ όμως θέλεις να δοκιμάσεις και να γευτείς.
Μία, δύο, ίσως και περισσότερες φορές.
Μέχρι να καταλάβεις ότι αυτό που κρύβεται πίσω από την βιτρίνα μπορεί να σε παραπλανήσει, να σε δελεάσει,να σου υποσχεθεί πολλά για να πλησιάσεις να την κοιτάξεις. να την προσέξεις και να …αγοράσεις!

Πόσο μια βιτρίνα λοιπόν μπορεί να εξαπατήσει τη γεύση σου και την κρίση σου?
Μια εικόνα πόσο μπορεί να είναι μια απάτη?
Και πόσα λάθη πρέπει να κάνεις για να μην νιώσεις αμετανόητος και θύμα?
Πως μπορείς να ξεχωρίσεις ένα πραγματικά εύγεστο, γνήσιο γλυκό από ένα
πρόχειρα φτιαγμένο όταν οι οπτικές σειρήνες μιας εντυπωσιακής βιτρίνας
σε καλούν να τις ακολουθήσεις ποντάροντας στην ενδεχόμενη αφέλεια σου
και στην ελπίδα σου ότι θα βρεις την τέλεια ισορροπία στη γεύση σου,
στον ουρανίσκο σου μέσα από ένα γλυκό….έναν έρωτα?

Γλυκό πάντως από εκείνο το κατάστημα δεν πρόκειται να παραγγείλω ποτέ ξανά.
Η βιτρίνα του άλλο πια δεν με ξεγελάει

Δεν υπάρχουν σχόλια: