Καλοκαιρινή Μελαγχολία

Αρχές Ιουλίου και το καλοκαίρι έχει μπεί για τα καλά στη ζωή μου όπως και οι αλλαγές του!
Αντικαθιστώ τα μακρυμάνικα πουκάμισα και τα βαριά πουλόβερ με polo, t-shirts και αέρινα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα, την ενυδατική μου κρέμα με αντιηλιακές "βουτηγμένες" στα φίλτρα υψηλής προστασίας, οι πάστες και τα ντόνατς δίνουν την θέση τους στα παγωτά, το καλοριφέρ πέφτει σε χειμερία νάρκη με το air condition να δουλεύει συνεχώς και το γυμναστήριο είναι -πλέον -παρελθόν αφού η καταγάλανη θάλασσα μου επιτρέπει να δροσιστώ αλλά και να διατηρήσω το κορμί μου σε μία -σχετικά- καλή φόρμα!

Οι νυχτερινές μου διαδρομές ολοένα και με οδηγούν σε παραθαλάσσια μέρη, οι "ζεστές" μουσικές σκηνές δίνουν την θέση τους σε υπαίθριες συναυλίες και η επιλογή καλοκαιρινού προορισμού για τις διακοπές μου ειναι το μείζον θέμα στις συζητήσεις με τους δικούς μου ανθρώπους παρόλο που δυανύουμε χαλεπούς καιρούς ...

Η -εκ φύσεως- πεσιμιστική μου διάθεση όμως δεν μου επιτρέπει φέτος να απολαύσω τις καλοκαιρινές χαρές όπως ο ήλιος και η θάλασσα παρόλο που μου προσφέρονται τόσο απλόχερα.

Το ομολογώ! Φέτος δεν έχω διάθεση για τίποτα!
Ανάβω ένα τσιγάρο,φτιάχνω ένα cappuccino fredo και αρχίζω να ζωγραφίζω.
Τραβάω μια γραμμή και παρατηρώ οτί έχει κατηφορική κλίση.
Με το ζόρι-σχεδόν- οδηγώ το χέρι μου να τραβήξει μια νέα γραμμή.Αποτυχία.
Τρίτη προσπάθεια."Για να δούμε τώρα τι θα γίνει" σκέφτομαι.
Εγκαταλείπω.Δεν μου βγαίνει σήμερα."Εχω το δικαίωμα να μου συμβαίνει κάπου-κάπου!"δικαιολογώ τον εαυτό μου.
"Κατάθλιψη" λένε οι "ειδικοί" μου φίλοι!

Μπά! Κάτι άλλο είναι αλλά προτιμώ να μην το αποκαλύψω σε κανένα.
Σηκώνομαι απο τον καναπέ.Αρκετά σκούριασα ολόκληρο χειμώνα!
Σηκώνω το τηλέφωνο.Ψάχνω παρέα.Μάλλον όχι.Δεν ξέρω τι ψάχνω.Κλείνω το τηλέφωνο.
Ανοίγω το ψυγείο.Το κοιτάζω.Δεν μου αρέσει τίποτα.Μάλλον δεν πεινάω.
Βάζω στο cd player Μποφίλιου."Ξεσπάω" ¨ακούγοντας "του το κρατάω αυτού του κόσμοϋ".
Μπά! Νομίζω ότι ξεσπάω. Κλείνω το cd player.
Κατευθύνομαι στο μπάνιο.Κάνω ντούζ με αφρόλουτρο πορτοκάλι.Αναζωογονητικό!Γιά λίγο.
Χτυπάει το τηλέφωνο.Δεν το σηκώνω.Δεν έχω κάτι να πώ.Μάλλον δεν θέλω να μιλήσω.
Ανοίγω την συρταριέρα για να διαλέξω εσώρουχα..η μήπως να φορέσω το νέο μου μαγιώ απο τα Lacoste?

Το δοκιμάζω."Μου πάει τελικά" σκέφτομαι.Χαμογελάω δειλά.Για λίγο.

Το βγάζω.Φοράω ότι βρώ μπροστά μου.
Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.Δίλλημα αν θα το σηκώσω.Ας το σηκώσω.
Απαντώ στον συνομιλητή μου σαν να είμαι χαρούμενος.Δεν είμαι.

Απλώς έτσι επιλέγω να δείχνω.Κλείνω μετά απο λίγο το τηλέφωνο.
Σαν κάτι να έχει αρχίσει να γίνεται. Γιά λίγο.
Βάζω να δω μια ταινία. Αδύνατον να συγκεντρωθώ! Χμμμ...περίεργο. Νόμιζα ότι θα μου άρεσε η ταινία. Μπά! Δεν είναι αυτό.Ξέρω τι είναι απλώς δεν το λέω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.Ξαπλώνω.Θα κοιμήθώ αποφασίζω. Το αποφάσισα.Είναι απόγευμα.Κοιμάμαι.

Ξυπνάω.Είναι πρωί.Κοιμήθηκα αρκετά φαίνεται.Θυμάμαι το όνειρο που είδα.

Έχω ακόμα εικόνες απο το όνειρο αυτό. Γιατί μου φάνηκε γαλάζιο το χρώμα του?
Κολυμπούσα σε μια απέραντη θάλασσα.

Τα όνειρα δεν είναι ασπρό-μαύρο.

Ετσι νομίζω.Είμαι σίγουρος ,πιο πολύ απο ποτέ.
Σηκώνομαι απο το κρεβάτι.Φοράω το καινούριο μου μαγιώ.

"Μου πάει" σκέφτομαι.

Δεν ανάβω τσιγάρο,δεν πίνω καφέ.Τραβάω μια γραμμή και παρατηρώ οτί είναι ολόισια!

Χτυπάει το τηλέφωνο.Δεν το σηκώνω.Εχω όρεξη πολύ να μιλήσω αλλά βιάζομαι να φύγω

για να βρώ την θάλασσά που είδα στο όνειρο.Η κάτι κοντινό της.

'Εφυγα!