Το παιδί για τις βαλίτσες

Σε κάθε πολυτελές ξενοδοχείο εργάζονται ορισμένοι άνθρωποι οπού η κύρια
ασχολία τους είναι να μεταφέρουν βαλίτσες προς και από τα δωμάτια των πελατών.
Μικρές βαλίτσες, μεγάλες βαλίτσες, beauty cases που κρύβουν μέσα τα προσωπικά αντικείμενα, γούστα , συνήθειες των κατόχων τους.
Οι υπάλληλοι για τις βαλίτσες –οι προϊστάμενοι τους αποκαλούν με το μικρό τους όνομα η με τον όρο “γκρουμάκια”- είναι συνήθως
νεαρά αγόρια με διάθεση,(επιτηδευμένη η όχι δεν έχει και τόση σημασία )
να εξυπηρετήσουν τους πελάτες.
Καινούριους πελάτες, νέους πελάτες, απαιτητικούς πελάτες!
Κι αυτός ο γκρουμ "πάντα διαθέσιμος" να εξυπηρετήσει, να εκπληρώσει τις επιθυμίες
τους να κουβαλήσει στα χεριά του -και ενίοτε στους ωμούς του- την κάθε ιστορία που κρύβει η κάθε βαλίτσα.
Την σημασία της….

-«Τι να κρύβεται μέσα στη δική του τη βαλίτσα άραγε;»

Επιθυμίες ενός δεκαπεντάχρονου!

“Φίλε που λες χθες βράδυ μέσα σε παραζάλη
Σκεπτόμουν τι θα ήθελα στην σύντομη ζωή”

“Να χα λες βίλα με πράσινο και κότερο ανοιχτό;
Τζιπάκι αυτοκίνητο ρεζέρβα ένα ακίνητο
Τηλέφωνο ακίνητο και μια χρυσή κλωστή;”
Να ξηλώνω και να ράβω την ζωή απ την αρχή!

“Να χα θεό και διάβολο, φίλο και εραστή
Πέντε-έξι ωραίες γκόμενες και μια μηχανή;”
Να τις πηγαίνω μακριά ν αλλάζει η ροη
Και να κύλα χαρούμενα κι ανέμελα η ζωή;

Μα το άδειο μου κεφάλι πάλι ξέχασε να βάλει
(για μια στιγμή σκεπτόμενο ρεμάλι)
Την καρδία και την ψυχή να βαδιζουνε αγκάλη.

“Γιατί εγώ αγάπη μου δεν θέλω όσα είπα
Απλά σαν άνθρωπος κι εγώ μονό μια σκέψη είπα!”

Μύρισε ΄Ανοιξη...

Ο Χειμώνας παίζει παιχνίδια και μπερδεύει...
Σαν να ζηλεύει και δεν θέλει να δώσει την θέση του στην νέα εποχή του χρόνου.
Πότε κρύο και βροχή πότε Ήλιος, πότε ζέστη.


Κι όμως έρχεται η Άνοιξη!


Επίσημα η εποχή της ξεκινά σε λίγες μέρες.
Ένα άνθος που χαζεύω απο το παράθυρο μου το υπενθυμίζει.
Όπως και το σώμα.
Αυτό έχει μνήμη.Θυμάται.Καί ξυπνάει.
Ξυπνάει απο την χειμέρια νάρκη του,ακολουθώντας τους νόμους της φύσης σαν πιστό μέλος της
και μετατρέπει
την ενέργεια του  για να βρεί την ισορροπία στην αλλαγή της εποχής.


-Μύρισε Άνοιξη!Μαζεύουμε τα χειμωνιάτικα?

Γλυκόπικρο

Γλυκόπικρον



Σ ένα πανέμορφο μικρό νησί ζούσε μια κοπέλα
Πανέμορφη σαν τα νερά με ψάθινα καπέλα

Είχε μητέρα κεφαλί που ζούσε στη σκιά της
Όλα καλά πηγαίνανε την είχε στα νερά της

Τα αδέλφια της ήτανε δυό και πιο μικρό το ένα
Το καλομαθημένο τους αυτό αγόρι άλλο κανένα

Μα κείνη δεν το ζήλευε το χε για τυχερό της
Τον άνδρα που θα παντρευτεί μόνο είχε στο μυαλό της

Πατέρα αυτή δεν γνώρισε το χέ ορίσει η μοίρα
Τον φάγανε με γιώτα χι μια μέρα με πλημμύρα

Έτσι αναρωτιότανε τι κρύβει αυτός ο πόνος?
Κακό άλλο αν θα τη βρει εχθρός αν είναι ο χρόνος

Μια ημέρα τυχερή λοιπόν γι αυτήν πανάθεμα την
Ένα αγόρι ορφανό ήθελε για προστάτην

Όταν τον πρωτοαντίκρισε είπε <<αυτόν τον θέλω!
Θέλω να τον ερωτευτώ άνδρα μου και Οθελλο!>>


<<Να με ζηλεύει πιο πολύ και να κοιτάει δύση
Όταν μια άλλη τον θωρεί εμένα πριν χωρίσει>>

Μα εκείνος δεν την ζήλευε της είχε εμπιστοσύνη
Αγάπη μόνο έδινε γι αυτήν δικαιοσύνη

Ήταν κι εκείνος ορφανός δεν γνώρισε μητέρα
Κορόνα στο κεφάλι του και βασιλιά πατέρα

Φάνηκε πως ταιριάζανε σε καίρια σημεία
Κάνεις δεν είχε αντίρρηση κάνεις αμφιβολία

Έτσι τον επαντρεύτηκε με ύμνους και λουλούδια
Να κάνουν τους ευχήθηκαν πολλά μικρά αγγελούδια

Η μάνα της το χάρηκε που βρήκε ευτυχία
Κι ας είχε πόνο στη ζωή την βρήκε δυστυχία

Η κόρη την εσκέφτηκε την είχε μεγαλώσει
Μα κάπου την λυπότανε το είχε μετανιώσει

Την γλώσσα που της έβγαζε ώρες πικρές φαρμάκι
Και του Άνδρος της η ζωή την έτρωγε σαράκι


Στον άνδρα υποσχέθηκε να γίνει θέλημα του
Αγόρι όταν θα γενεί να δώσει το όνομα του

Εκείνου του πάτερα της μικρή τον είχε χάσει
κι αν πέρασαν χρόνια πολλά δεν είχε ξεπεράσει

Εκείνος δεν αρνήθηκε γιατί την αγαπούσε
Την πρώτη νύχτα αυτή γυμνή αυτό τον λαχταρούσε

Να γίνει η γυναίκα του να γίνει η αιτία
Να πάψει άλλο να πονά να βρει την ευτυχία

Τα αδέλφι της το πιο μικρό το χιλιαγαπημένο
Δώρο στο γάμο έδωσε κι αυτό ορφανεμένο

Ένα μικρούλι ποίημα μια στάλα ευαισθησία
Τον έρωτα αυτός υμνεί ?μοιάζει με κωμωδία


Όλοι τον εκοιτάζανε κι αυτός όλο καμάρι
Μην μαντινάδα θα επει? μήδε μαργαριτάρι

<<Όμοια τύχη μη σε βρει της μάνας σου το μέλλον
Μα μια ζωή χαρούμενη παιδί ευλογημένον!>>