“Φίλε που λες χθες βράδυ μέσα σε παραζάλη
Σκεπτόμουν τι θα ήθελα στην σύντομη ζωή”
“Να χα λες βίλα με πράσινο και κότερο ανοιχτό;
Τζιπάκι αυτοκίνητο ρεζέρβα ένα ακίνητο
Τηλέφωνο ακίνητο και μια χρυσή κλωστή;”
Να ξηλώνω και να ράβω την ζωή απ την αρχή!
“Να χα θεό και διάβολο, φίλο και εραστή
Πέντε-έξι ωραίες γκόμενες και μια μηχανή;”
Να τις πηγαίνω μακριά ν αλλάζει η ροη
Και να κύλα χαρούμενα κι ανέμελα η ζωή;
Μα το άδειο μου κεφάλι πάλι ξέχασε να βάλει
(για μια στιγμή σκεπτόμενο ρεμάλι)
Την καρδία και την ψυχή να βαδιζουνε αγκάλη.
“Γιατί εγώ αγάπη μου δεν θέλω όσα είπα
Απλά σαν άνθρωπος κι εγώ μονό μια σκέψη είπα!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου