Κουταβιού βάπτισης!

Προσφάτως, μου ζητήθηκε από μια φίλη να διαλέξουμε μαζί ένα όνομα για ένα κουτάβι που της χάρισε ένας κοινός μας γνωστός.

Ένα κατάλευκο πανέμορφο σκυλάκι αγνώστου ράτσας με δυο καστανόγκριζα μάτια και με μιά ενστικτώδης ανάγκη για φροντίδα, στοργή, αγκαλιά, έτοιμο να αγαπηθεί και να γίνει λατρεία από τους ανθρώπους που θα το γνώριζαν από κοντά.

Η ξαφνική της απόφαση να αποκτήσει κατοικίδιο δεν μου προκάλεσε καμιά εντύπωση μιας και η επιτακτική της ανάγκη για συντροφικότητα -ειδικά εκείνη την δύσκολη περίοδο μετά τον πρόσφατο χωρισμό της- ήταν το κάτι άλλο.

Με ποιο κριτήριο όμως θα μπορούσαμε να επιλέξουμε όνομα για ένα κουτάβι ανάμεσα στα δεκάδες ονόματα που κυκλοφορούν και ποιο θα ήταν αυτό που θα ταίριαζε γάντι στο συγκεκριμένο?

Υπάρχουν ειδικά ονόματα που ταιριάζουν σε ένα σκύλο? Και το κριτήριο για την επιλογή του ποιό είναι?

Οι συμβουλές των άλλων δεν μας έβρισκαν σύμφωνους.
-«Δισύλλαβο με έντονα σύμφωνα για να το μάθει εύκολα το σκυλί;?»
-«Ιπποκράτης? μπά,πολύ μακρύ για σκύλο?»
-«Pascal?»Μου θυμίζει κάποιες εύπορες κυρίες που αποκαλούν το σκύλο τους λες και είναι υπηρέτης τους...
-«Αζώρ?» Κοινότυπο και απίστευτα ντεμοντέ! Πλάκα (με) κάνεις….

Επί σειρά ημερών λοιπόν εξερευνούσαμε ειδικά λεξικά με ονόματα, θησαυρούς λέξεων, ελληνική φιλολογία και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους για να βρεθεί ένα ονοματάκι για το αβάπτιστο αυτό κουτάβι όσο το δυνατόν νωρίτερα έτσι ώστε να συνηθίσει από μικρό –ώς είθισται να λένε-στο άκουσμα του ονόματος του.

Τελικά-όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται- είναι πιο εύκολο να διαλέξεις όνομα για ένα μωρό παιδί παρά για ένα κουτάβι.

Συνήθως ο άνθρωπος θα πάρει το όνομα του παππού η της γιαγιάς με την ελληνική εθιμοτυπική δικαιολογία ότι θα διαιωνιστεί -όπως λένε με στόμφο οι πρεσβύτεροι- το όνομα της οικογενείας αν και η αλήθεια έχει να κάνει καθαρά με τον τυφλό -πολλές φορές- εγωισμό τους!
Τα νεότερα δε μοντέρνα ζευγάρια συχνά θα επιλέξουν ένα αρχαίο ελληνικό όνομα
που σπανίζει κιόλας κάνοντας τη διαφορά λες και ο άλλος ξεχωρίζει από το όνομα του... αν και μερικές φορές συμβαίνει και αυτό!

Όταν έχεις σκύλο όμως δεν έχεις ηθικά κολλήματα τέτοιου τύπου.
Είσαι πολύ μακριά από περιορισμούς και τέτοιου είδους μικροαστικά και εθυμοτυπικά κριτήρια.

Το αφήσαμε. Σκεφτήκαμε πάνω στην ''απόγνωση'' μας ότι δεν είναι απαραίτητο τελικά να βρεθεί ένα όνομα!Τα κουτάβια με λίγη εκπαίδευση έχουν την ικανότητα να ακούνε και να καταλαβαίνουν το αφεντικό του αλλά και του ξένους.
Η γλώσσα του σώματος γι αυτό είναι πιό δυνατή απο την καθομιλουμένη μας.

Μια μέρα που ετοίμαζε το φαγητό του η κυρία του φωνάζοντας το για να πλησιάσει το κουτάβι στην τροφή του γύρισε και φώναξε "Μίλτο!έλα εδώ!"
Και εγένετο η βάπτισις!Τόσο απλά!
Αυθόρμητα,στιγμιαία , αβίαστα!
Βλέπετε απο μικρή είχε αδυναμία σε αυτό το όνομα...
Ισως ήταν ένα αγόρι που της άρεσε όταν ήταν μικρή,ένας τηλεοπτικός η κινηματογραφικός ήρωας,ένα βασικό πρόσωπο σε ένα μυθιστόρημα, ένας τυχαίος περαστικός

η και τίποτα απ' όλα αυτά.

Μήπως το ονόμα που μπορεί να έχουμε στο υποσυνείδητο μας είναι αυτό που ταιριάζει σε ένα κουτάβι? Μήπως αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα υποκατάστατο αυτού που θα θέλαμε να έχουμε δίπλα μας?

-Κοίτα να δείς που του πάει κιόλας!